Η βασική λειτουργία του μυαλού μας είναι να ονειρεύεται, και ονειρευόμαστε είκοσι-τέσσερις ώρες την ημέρα. Ονειρευόμαστε όταν ο εγκέφαλος είναι σε εγρήγορση, αλλά ακόμη και όταν κοιμάται. Η διαφορά είναι πως όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται σε εγρήγορση, υπάρχει ένα υλικό πλαίσιο το οποίο μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με γραμμικό τρόπο. Όταν κοιμόμαστε, δεν υπάρχει αυτό πλαίσιο, και το όνειρο έχει την τάση να αλλάζει συνεχώς. Οι άνθρωποι δεν σταματάνε να ονειρεύονται. Όσοι έζησαν πριν γεννηθούμε εμείς, δημιούργησαν ένα τεράστιο εξωτερικό όνειρο, αυτό που ονομάζουμε το όνειρο της κοινωνίας ή τον ορό του πλανήτη. Το όνειρο του πλανήτη είναι ένα συλλογικό όνειρο αποτελούμενο από εκατομμύρια μικρότερα, προσωπικά όνειρα, τα οποία μαζί δημιουργούν το όνειρο μιας οικογένειας, το όνειρο μιας κοινωνίας, το όνειρο μιας πόλης, μιας χώρας, και τέλος, όλης της ανθρωπότητας. Το όνειρο του πλανήτη περιλαμβάνει όλες τις αρχές της κοινωνίας, όπως τις πεποιθήσεις, τους κανόνες, τους διαφορετικούς πολιτισμούς, τα ήθη και τα έθιμα, τις κυβερνήσεις, τα σχολεία, τα κοινωνικά γεγονότα και τις γιορτές της.
Γεννιόμαστε με την ικανότητα να μαθαίνουμε να ονειρευόμαστε. Οι άνθρωποι που μας έφεραν στον κόσμο, μας δίδαξαν να ονειρευόμαστε όπως ονειρεύεται η κοινωνία. Το εξωτερικό όνειρο έχει αριθμητούς κανόνες που όταν ένα παιδί γεννιέται, εστιάζουμε όλη μας την προσοχή στο να του χαράξουμε αυτούς τους κανόνες. To εξωτερικό όνειρο χρησιμοποιεί τη Μαμά και τον Μπαμπά, το σχολείο και τη θρησκεία να μας μάθει πως να ονειρευόμαστε.
Η προσοχή είναι η ικανότητα που έχουμε για να διακρίνουμε και να εστιάσουμε σε ότι θέλουμε να αντιληφθούμε. Ενώ διακρίνουμε εκατομμύρια πράγματα ταυτόχρονα, χρησιμοποιούμε την προσοχή μας να κρατήσουμε στο προσκήνιο του νού μας ό,τι μας ενδιαφέρει. Οι ενήλικες γύρω μας τράβηξαν την προσοχή μας, και μέσα από την επανάληψη μας τροφοδότησαν με τις πληροφορίες στο μυαλό μας. Έτσι μάθαμε ό,τι γνωρίζουμε.
Χρησιμοποιώντας την προσοχή μας, μάθαμε μια ολοκληρωμένη πραγματικότητα, ένα ολοκληρωμένο όνειρο. Μάθαμε πως να συμπεριφερόμαστε μέσα στην κοινωνία. Μάθαμε σε τι να πιστεύουμε και σε τι όχι, τι να δεχόμαστε και τι όχι, τι είναι καλό και τι είναι κακό, τι είναι όμορφο και τι άσχημο, τι είναι σωστό και τι όχι. Όλα υπήρχαν εκεί. Μας κληροδότησαν όλη τη γνώση, όλες τις ιδέες και όλους τους κανόνες στο πως να συμπεριφερόμαστε στον κόσμο μας.
Όταν πηγαίναμε σχολείο, καθόμασταν σε μια μικρή καρέκλα και προσέχαμε τι μας έλεγε η δασκάλα ή ο δάσκαλος. Όταν πηγαίναμε στην εκκλησία, προσέχαμε τι μας έλεγε ο ιερέας. Η ίδια δυναμική λειτουργούσε με τους γονείς μας, ακόμη και με τα αδέρφια μας. Όλοι προσπαθούσαν να μας τραβήξουν την προσοχή και να την κρατήσουν. Επίσης, μάθαμε να τραβάμε την προσοχή των άλλων ανθρώπων και αναπτύσσουμε μια ανάγκη για προσοχή, η οποία πάντα καταλήγει να είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Τα παιδιά αγωνίζονται να κερδίσουν την προσοχή των γονιών τους, των δασκάλων τους, των φίλων τους “Κοίτα με! Κοίτα τι κάνω! Έι, εδώ είμαι!”. Η ανάγκη για προσοχή γίνεται πολύ δυνατή και συνεχίζει όσο μεγαλώνουμε.
Το εξωτερικό όνειρο αιχμαλωτίζει την προσοχή μας και μας διδάσκει σε τι να πιστεύουμε, ξεκινώντας με τη γλώσσα που μιλάμε. Η γλώσσα είναι ο κώδικας που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να συνεννοηθούν και να επικοινωνήσουν. Κάθε γράμμα, κάθε λέξη κάθε γλώσσας, αποτελεί μια σύμβαση. Αυτό μπορεί να είναι η σελίδα ενός βιβλίου. Η λέξη σελίδα είναι μια σύμβαση που όλοι την καταλαβαίνουμε. Μόλις κατανοήσουμε τον κώδικα, προσηλώνει την προσοχή μας, και η ενέργεια μεταφέρεται από το ένα άτομο στον άλλον.
Δεν διαλέξαμε τη γλώσσα, ούτε τη θρησκεία μας ή τις ηθικές αξίες: υπήρχαν πριν γεννηθούμε εμείς. Ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να διαλέξουμε τι να μην πιστεύουμε και τι να μην πιστεύουμε. Δεν διαλέξαμε ούτε το πιο ασήμαντο σε αυτή τη σύμβαση. Επέλεξαν τα ονόματά μας. Ως παιδιά δεν είχαμε την δυνατότητα να διαλέξουμε τις πεποιθήσεις μας, αλλά συμφωνήσαμε με τις πληροφορίες που μας μεταβίβασαν για το όνειρο του πλανήτη. Ο μόνος τρόπος να αποθηκεύσουμε πληροφορίες είναι δια της συμφωνίας. Το εξωτερικό όνειρο μπορεί να μας τραβάει την προσοχή, αλλά αν δεν συμφωνούμε, δε αποθηκεύουμε την πληροφορία. Όταν συμφωνούμε με κάτι, το πιστεύουμε, και τότε το αποκαλούμε «πίστη». Πίστη, σημαίνει να πιστεύουμε σε μια ιδέα άνευ όρων.
To πραγματικό άδικο όμως είναι να πληρώνουμε για το ίδιο λάθος πολλές φορές. Πόσες φορές πληρώσαμε για το ίδιο λάθος; Η απάντηση είναι αμέτρητες. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο στη γη που πληρώνει χιλιάδες φορές για το ίδιο λάθος. Τα άλλα ζώα πληρώνουν μια φορά για το κάθε σφάλμα. Αλλά όχι εμείς. Έχουμε εξαιρετική μνήμη. Κάνουμε λάθη, κρίνουμε τους εαυτούς μας, δηλώνουμε ένοχοι και μας τιμωρούμε. Αν αφορούσε τη δικαιοσύνη όμως, μία φορά θα αρκούσε, δε θα έπρεπε να επαναλάβουμε. Αλλά κάθε φορά που το θυμόμαστε, κρίνουμε τους εαυτούς μας ξανά, δηλώνουμε ένοχοι ξανά, τιμωρούμε τους εαυτούς μας ξανά και ξανά και ξανά. Αν είμαστε παντρεμένοι, η σύζυγος ή ο σύζυγος μας θυμίζει το λάθος. Έτσι, επιστρέφουμε στο να κρίνουμε τον εαυτό μας ξανά, να τιμωρούμε τον εαυτό μας ξανά και νιώθουμε ένοχοι ξανά. Είναι δίκαιο αυτό;
Πόσες φορές κάνουμε τον σύντροφό ή την σύντροφό μας, τα παιδιά μας ή ακόμη και τους γονείς να πληρώσουν για το ίδιο λάθος; Κάθε φορά που θυμόμαστε το λάθος, τους κατηγορούμε ξανά και τους δίνουμε το δηλητήριο που νιώσαμε απέναντι στην αδικία. Λέγεται αυτό δικαιοσύνη; Ο Κριτής του μυαλού κάνει λάθος επειδή το σύστημα των πεποιθήσεών μας, το Βιβλίο του Νόμου, κάνει λάθος. Ολόκληρο το όνειρο βασίζεται σε έναν ψευδή νόμο. Το 95% των πεποιθήσεων που έχουμε αποθηκεύσει στο μυαλό μας δεν είναι παρά ψέμματα, και αν
Υποφέρουμε, είναι επειδή πιστεύουμε σε όλα αυτά.
Αρχική δημοσίευση: https://steemit.com/life/@ormus/the-dream-of-the-planet-includes-all-the-rules-of-society
Μετάφραση: Γεωργία Οικονόμου
