Όλοι θέλουμε να νικάμε. Να αισθανόμαστε επιτυχημένοι. Να πετυχαίνουμε κάθε μέρα έναν στόχο – μικρό ή μεγάλο – που έχουμε βάλει στο μυαλό μας.
Κι όμως, πόσο συχνά αφήνουμε την άνεση να μας κερδίσει;
Δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε νωρίς. Δεν θέλουμε να μείνουμε λίγο παραπάνω ξύπνιοι για να δουλέψουμε στο όνειρό μας. Αποφεύγουμε να κάνουμε τη θυσία που χρειάζεται για εκείνον τον στόχο που καίει μέσα μας.
Έτσι, χάνουμε εύκολα την πίστη μας. Ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό. Και τότε έρχεται το πιο δύσκολο ερώτημα: πώς μένεις προσηλωμένος στο όραμά σου όταν οι κόποι σου δεν έχουν (ακόμη) αποδώσει;
Η απάντηση είναι απλή, αλλά όχι εύκολη:
Μένεις προσηλωμένος γιατί οφείλεις σεβασμό στον εαυτό σου.
Δεν είναι θέμα να αποδείξεις κάτι στους άλλους. Είναι θέμα να αποδείξεις σε σένα ότι αξίζεις.
Αν δεν σέβεσαι εσύ τον εαυτό σου, τότε τι είσαι πραγματικά;
Γι’ αυτό, κάθε φορά που θες να τα παρατήσεις, θυμήσου: οι μικρές νίκες χτίζουν τον δρόμο για τις μεγάλες. Και η πιο μεγάλη νίκη είναι η σχέση που χτίζεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.
